Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Duo Reges: constructio interrete.

Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.

Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est.

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.

Ita, quae mutat, ea corrumpit, quae sequitur sunt tota Democriti, atomi, inane, imagines, quae eidola nominant, quorum incursione non solum videamus, sed etiam cogitemus;
Habebat tamen rationem valitudinis: utebatur iis
exercitationibus, ut ad cenam et sitiens et esuriens
veniret, eo cibo, qui et suavissimus esset et idem
facillimus ad concoquendum, vino et ad voluptatem et ne
noceret.

Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.
  1. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;
  2. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua.
  3. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
Age sane, inquam.
Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.
Quae sequuntur igitur?
Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.
Quibusnam praeteritis?
Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur;
Verum audiamus.
Hoc est non dividere, sed frangere.
At certe gravius.
Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.
ALIO MODO.
Princeps huius civitatis Phalereus Demetrius cum patria pulsus esset iniuria, ad Ptolomaeum se regem Alexandream contulit.